Hiç öyle, ne zamandır da yazamıyorum hee falan mevzularına girmiycem. Hooop, bodoslama;
91 doğumlu biri olarak, gelmiş geçmiş en harika çocukluğu yaşadığımı tahmin edebiliyorsunuzdur.. Keza arkadaşlıklarımız da o derece saf ve içtendi.. Bir zamanlar, ilerde ne tür bi kazık yiyebileceğimizi hesaplamadan arkadaşlıklar kuruyorduk, evet. Güvenmek için, oyuncak paylaşmak falan yetiyordu. Fakat büyüdükçe ve zaman değiştikçe, arkadaş kazığı gibi bir kavramla tanıştık. Bu, kimi zaman değerli vaktinizi ayırdığınız biri tarafından başınıza gelebiliyordu; kimi zaman da yüreğinizi içtenlikle paylaştığınız biri tarafından...Evet, tarafından.
Belki daha önce bahsetmişimdir, güven problemi yaşadığımı ve insanlara olan güvenimi sapsalak biri yüzünden yıllar önce kaybettiğimi falan.. Hatta, "hayatımdan adam silmeyi öğrendim, bundan sonra kimse canımı yakamaz!" diye büyük bir cümle kullanmıştım sanırım.. Bir arkadaşım "büyük konuşuyorsun" demişti.. Bu sözümü bana sınattı da sonradan.. Bir arkadaş... Evet, bir arkadaşım vardı o zamanlar.. Yüreğimi açtığım, içime kattığım, güvendiğim, sevdiğim.. Çok sevdiğim bir arkadaşım vardı.. Güzel vakit geçirdiğim, güldüğüm, eğlendiğim.. Farketmeden kalpten bağlandığım...
Sonra birden, bigün benle konuşmamayı seçti ve arkadaşlığımızı bitirdi! O kadar isterdim ki burda kelimelerce, sayfalarca onunla artık konuşmama sebebimizi anlatabilmeyi.. Ama bildiğim hiçbir şey yok.. Bir insana güvendiğim için yaşadığım ikinci yıkımdı. Hala etkisini hissederim ara ara.. Defalarca kez ulaşmaya çalıştım, bütün tanıdıkları araya soktum, elimden gelen her şeyi son raddesine kadar yaptım ama hiçbir şey öğrenemedim.. Bu belirsizlik durumu, belki de onun şu an hayatımda olmayışından daha fazla yoruyor içimi.. Yoruyor ki buraya içimi kusma ihtiyacı hissediyorum.. Hiç gelmeyecek birini beklemek gibi; birgün bana, içinde "Sen bunu 'bu yüzden' hakettin" yazan bir zarf bekliyorum istemsizce.. Neden? diyorum. Neden? Ama 1 yıldır hep cevapsız kaldı bu neden'lerim.. Hep de öyle kalacaklar gibi gözüküyor...
Sen bunları okumayı pek sevmezdin ama, belki bi şekilde önüne düşer ve okursun diye söylüyorum; benim için gerçekten önemliydin. Yazık ettin!
Selametle.
